سخنرانی خانم دکتر ریحانه داودی کهکی در روز اول همایش
در ادامه فایل صوتی و چکیده سخنرانی خانم دکتر ریحانه داودی کهکی (دانش‌آموخته دکتری فلسفه و کلام اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی) با عنوان «زیارت به مثابه سفر روحانی در اندیشه فارابی» در همایش بین المللی الهیات زیارت که در نشست تخصصی «الهیات زیارت و فلسفه1» برگزار گردید، تقدیم علاقه‌مندان می شود.
از منظر فارابی هر انسانی در این عالم زائر است و هر کس به اندازه نسبتی که با عقل فعال دارد مزوری برمی‌گزیند. مسیر فیلسوف جز از طریق بسط عقل و طی مراتب ادراک میسر نیست. او طی مسیر خویش از طریق اتصال به عقل فعال در هر مرتبه از مراتب هستی از حس، خیال و وهم تا عقل، حضور می‌یابد. دیدگاه او بر این اساس از نظریه یاداوری افلاطون درباره ادراک و همچنین بدیهیات اولیه ارسطو متمایز می‌گردد چرا که حتی معلومات اولیه، خارج از وجود انسان و توسط افاضه عقل فعال است. این عقل اشراقی انسان را در سفر سیاحتی و زیارتی شناخت هستی و طی مراتب ادراکی پیش می‌برد و هر انسانی در این سفر مجذوب امری می‌گردد و این جذبه او را به زیارت مزور خویش می‌برد از این جهت مفهوم زیارت در دیدگاه فارابی از معنای عرفی مکانی آن عبور کرده و سیری انفسی و روحانی است. در این نوشتاربا مطالعه آثار فارابی و به روش تحلیلی به این سؤال پاسخ خواهیم داد که رابطه زیارت و کمال انسان در فلسفه فارابی چیست؟ آیا زیارت سبب کمال و سعادت انسان است یا سعادت و کمال خود زیارت است؟ در دیدگاه فارابی فیلسوف با تحولاتی که در نفس او پدیدار می‌شود سخن می‌گوید. تحول در نفس میسر نیست مگر در طلب و سپس کسب علم. علم نیز در پرتو عمل به دانسته‌های یقینی نو و تازه می‌گردد و تحول، در این چرخه تودر توی شناخت و عمل حاصل می‌شود و زیارات متعدد نفس با نفوس متعالی تا در نهایت زیارت مزور اصیل و زیبا -زیارت خداوند- رخ می‌دهد. در دیدگاه فارابی زیارت در ابتدا جذبه‌ای رقیق است از حضور در ساحت آن مزور و در انتها جذبه کامل و عشق است که در پی تلاش زائر و افاضه عقل فعال حاصل می‌گردد.