در ادامه فایل تصویری و چکیده سخنرانی آقای دکتر سیدرضا قائمی (استادیار گروه فلسفه و کلام، مدرسه عالی و دانشگاه شهید مطهری) با عنوان «تبارشناسی زیارت در مسیحیت کاتولیک» در همایش بین المللی الهیات زیارت که در نشست تخصصی «الهیات زیارت از منظر بین الادیانی» برگزار گردید، تقدیم علاقه‌مندان می شود.

مشاهده فیلم سخنرانی

دریافت فایل ارائه

یکی از شعائر مذهبی در ادیان مختلف مسئله زیارت است. این عمل عبادی در مسیحیت و به خصوص مسیحیت کاتولیک نمود بسیار زیادی دارد. از آنجا که مسیحیت، عیسی مسیح (ع) را به مثابه الوهیت متجلی در زمین می‌داند، از نگاه کلیسای کاتولیک، وحی خود حضرت عیسی (ع) است؛ یعنی هر عملی که عیسی مسیح (ع) انجام می‌داده، تجلی وحی است و کلیسا به عنوان نماینده مسیح موظف است متولی این اعمال باشد. یکی از این اعمال، زیارت است. به عبارت دیگر چون عیسی (ع) برای زیارت به اورشلیم رفته است، لذا مسیحیان نیز موظفند به زیارت بروند. این زیارت در قرون ابتدایی مسیحیت منحصر در اورشلیم بود اما به تدریج قبور حواریون، قدیسان و شهدا نیز تبدیل به مقصد زیارتی مسیحیان گشت. این زیارت جنبه‌ای ظاهری داشت که زیارت اورشلیم زمینی و یا قبور بزرگان دین را شامل می‌شد که با توسل و توبه و درخواست شفاعت همراه بود؛ اما جنبه باطنی زیارت از نگاه مسیحیت کاتولیک بر اساس کتاب مقدس، زندگی زائرگونه در دنیا و سفر به شهر آسمانی اورشلیم است؛ چرا که بر اساس اعتقاد مسیحیت، انسان با گناه اولیه آدم و حوا از بهشت رانده شده و مسیح (ع) با به صلیب رفتن، کفاره گناهان آدمیان شد و خدا و خلق را با یکدیگر آشتی داد. این فدیه شدن عیسی مسیح (ع) باعث شد که انسان بتواند بار دیگر به جایگاه اصلی خود یعنی بهشت برین خداوند بازگردد. از این رو انسان مسیحی در دنیا مسافری است که باید به جایگاه اصلی خود بازگردد، باید همچون زائری در سفر که تعلقات دنیایی اندکی دارد، زندگی کند و همواره مسافر شهر آسمانی اورشلیم باشد. رسیدن به این شهر آسمانی، تنها با زندگی زائرگونه تحقق پیدا نمی‌کند بلکه انسان نیازمند راهبری است که مسیر را به او نشان بدهد و نجات دهنده او باشد که این امر منحصر در عیسی مسیح (ع) است.