در ادامه فایل تصویری و چکیده سخنرانی سرکار خانم سید معصومه نوروزیان عزیزی (طلبۀ سطح 4 تفسیر تطبیقی حوزۀ علمیۀ حضرت خدیجه بابل) با عنوان «زیارت: الگوسازی و الگوپذیری» در همایش بین المللی الهیات زیارت که در نشست تخصصی «الهیات زیارت و مسائل تربیتی» برگزار گردید، تقدیم علاقه‌مندان می شود.

مشاهده فیلم سخنرانی

دریافت فایل ارائه

انسان برای سیر در هر جهت از تعالی یا خلاف آن به الگوها توجّه دارد. به همین دلیل خداوندِ رحمان پیامبر خاتم (ص) را الگوی بسیار مناسب برای تعالی بشر معرّفی می‌نماید. یکی از راه‌های مهم و تأثیرگذار ارتباط با انسان‌های الگو زیارتشان است. «زیارت» در لغت به معنای میل و قصد چیزی یا کسی را کردن است و در عرف «زیارتِ کسی» عبارت از آمدن نزد او به قصد تکریم و تعظیم و انس گرفتن با وی است. بر این اساس، زائر کسی است که مزور را قبول دارد و بر او ارج می‌نهد و دوست دارد تا خود را به او شبیه سازد. لذا او را الگو و اسوۀ خود می‌گیرد. پس وجود انسان‌های کامل نقش بسزایی در الگوسازی و الگوپذیری دارد. در واقع زیارت را می‌توان یکی از آموزه‌های مهم مذهبی مسلمانان به شمار آورد. به همین جهت، این پژوهش با بهره گیری از آیات، روایات و منابع مرتبط، با روش توصیفی-تحلیلی سامان یافته و نقش زیارت را در الگوسازی و الگوپذیری مورد بررسی قرار داده است. نتیجۀ حاصل این است که این عمل دو اثر مهم بر جای می‌گذارد: اول این که طی این فرایند زیارت‌شونده شخصیت محبوب و برجستۀ زائر می‌شود و این محبوبیت و دلبستگی موجب می‌شود تا زائر خود را به محبوب خویش شبیه سازد و اصول، روش و اهداف آن محبوب را سرلوحۀ زندگی خود قرار بدهد؛ دوم این که از این مسیر فضایلی چون توحیدباوری، خودسازی، خضوع و خشوع، شکرگزاری، ازخودگذشتگی، مهرورزی، دگردوستی، ظلم‌ستیزی، امیدپروری، اتحاد و همبستگی، تبادل فرهنگ‌ها و... در زائر ایجاد می‌گردد.